Friday, November 30, 2012
പ്രണയം
Tuesday, November 6, 2012
Friday, September 28, 2012
എം എസ് സുബ്ബലക്ഷ്മി ബ്രാഹ്മണ സ്ത്രീ അല്ല ...ഒരു ദേവദാസി
Sunday, July 8, 2012
Friday, June 8, 2012
എന്റെ പ്രണയം
Tuesday, June 5, 2012
Tuesday, May 15, 2012
"ഇയാള്‍ ഇതൊകെ എന്തിനാ നമ്മളോട് പറയുന്നത് ?
Sunday, March 18, 2012
സുവിശേഷ യോഗം
നിരീശ്വര വാദി ആയിരുന്നു കുട്ടപ്പന്‍ പിള്ള .സര്‍ക്കാര്‍ സര്‍വീസില്‍ ജോലി ,കുടുംബ നാഥന്‍.ഒരിക്കല്‍ ഞായറാഴ്ച വെറുതെ ടിവി കണ്ടപ്പോള്‍ ആണ് അയാള്‍ ആ കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത് ,ഒരു സുവിശേഷ യോഗം കാണിക്കുകയാണ് .സുവിശേഷകന്‍ പ്രസങ്ങിക്കുന്നു .അതിനൊടുവില്‍ പ്രാര്‍ഥി ക്കുന്നു .ആ പ്രാര്‍ഥനയില്‍ പതിനായിരങ്ങള്‍ പങ്കെടുക്കുന്നു .പ്രാര്‍ഥനയില്‍ സുവിശേഷകന്‍ ഓരോ പേര് വിളിച്ചു പറയുന്നു "ആരാണ് തോമസ് ?.ആരാണ് തോമസ് ?പ്രിഅയ് സഹോദരന്‍ തോമസ് കര്തവിതാ നിന്റെ നെഞ്ച് വേദന സൌഖ്യം ആക്കുന്നു ."ഉടനെ തന്നെ ഒരാള്‍ സുവിശേഷകന്റെ അടുത്ത് വന്നു പറയുന്നു "എന്റെ പേര് തോമസ് എന്ന് ആണ് ,ഇന്ന് സാര്‍ എന്റെ പേര് വിളിച്ചപ്പോള്‍ എന്റെ നെഞ്ച് വേദന സൌഖ്യം ആയിരിക്കുന്നു പ്രൈസ് ദി ലോര്‍ഡ്‌ " ഇത് കണ്ടപ്പോള്‍ കുട്ടപ്പന്‍ പിള്ളക് ഒരു സംശയം സംഭവം ശരിയാണോ ?പതിനായിരങ്ങല്കിടയില്‍ നിന്ന് എങ്ങനെയാണു ഒരാളുടെ പേര് വിളിച്ചു അയാളുടെ കാര്യങ്ങള്‍ പ്രവചിക്കുന്നത് .ഇത് ഒന്ന് പരിക്ഷികുക തന്നെ,അടുത്ത ദിവസം കുട്ടപ്പന്‍ പിള്ള ഒരു സുവിശേഷ യോഗത്തില്‍ ചെന്ന് ,"ഇത് ഒകെ സത്യം ആണ് എങ്കില്‍ ഇന്ന് എന്റെ പേര് വിളിച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ പ്രവചിക്കട്ടെ ,എന്നാല്‍ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കാം "അയാള്‍ വിചാരിച്ചു .പ്രാര്‍ത്ഥന തുടങ്ങി ,സുവിശേഷകന്‍ പലരുടെയും പേര് വിളിച്ചു ഓരോ കാര്യങ്ങള്‍ പ്രവചിച്ചു ,ആ പേര് കാരെല്ലാം ആ പ്രവചനങ്ങള്‍ സത്യം ആയിരുന്നു എന്ന് സാക്ഷ്യവും പറഞ്ഞു ,പ്രാര്‍ത്ഥന തീരാറായി .അപ്പോള്‍ കുട്ടപ്പന്‍ പറഞ്ഞു"ഹും .ഇത് ഒകെ വെറുതെയ ,എന്റെ പേര് വിളിച്ചില്ലല്ലോ ."കുട്ടപ്പന്‍ സുവിശേഷ യോഗത്തില്‍ നിന്ന് പോകാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോലായിരുന്നു മൈക്കിലൂടെ ഞെട്ടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത് "ആരാണ് കുട്ടപ്പന്‍ ?ആരാണ് കുട്ടപ്പന്‍ ?ബാങ്കില്‍ ജോലി ചെയുന്ന ,തിരുവനതപുരത്ത് താമസിക്കുന്ന കുട്ടപ്പന്‍ ആരാണ് "ഇത് കേട്ടതും കുട്ടപ്പന്‍ ഞെട്ടി."അത്ഭുദം ,ഇതാ എന്റെ പേര് വിളിച്ചിരിക്കുന്നു" , കുട്ടപ്പന്‍ കൈ ഉയര്‍ത്തി ഉറക്കെ പറഞ്ഞു "ഞാന്‍ ആണ് സാറേ കുട്ടപന്‍ "...അപ്പോള്‍ ആ സുവിശേഷകന്‍ മൈക്കിലൂടെ പറഞ്ഞു "നിങ്ങളുടെ ഒരു ഐടെടെന്റിട്ടി card കളഞ്ഞു കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് വന്നു വാങ്ങി കൊണ്ട് പോവുക "
Saturday, February 4, 2012
രോഷ്നി
(2001 ഇല്‍ ഞാന്‍ എഴുതിയ കഥയാണ് "രോഷ്നി" .കൃത്യം പതിനൊന്നു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് .അന്ന് നടന്ന ഒരു ചെറുകഥ മത്സരത്തില്‍ ഈ കഥക്ക് സമ്മാനം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് .രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം കാസര്‍കോട്‌ നിന്നും പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന ഉത്തരദേശം
എന്ന പത്രത്തില്‍ ഈ കഥ പിന്നെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു
***********************************************************************************8
പതിവിലും നേരത്തെയാണ് രോഷ്നി അന്നുന്നര്‍ന്നത്‌ .ഉണര്ന്നയുടനെ ചുറ്റുമൊന്നു കണ്ണ് ഓടിച്ചു .കൂടെ ഉള്ളവര്‍ ആരും ഉണര്‍ന്നിട്ടില്ല .എല്ലാവരും സുഖ നിദ്രയില്‍ ആണ്.ആരെയും തട്ടി ഉണര്‍ത്താനും തോന്നിയില്ല .എന്തിനു വെറുതെ...താളംതെറ്റിയ മനസുള്ളവര്‍ ആണെങ്കിലും ഉറക്കം അവരുടെയും അവകാശമാണല്ലോ .അവള്‍ പതിയെ എഴുനേറ്റു .മുറിയുടെ വാതിലിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.കമ്പി അഴികളിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി .നേരം വെളുത്തിട്ടില്ല.എങ്ങും നിശബ്ദത .നിശബ്ദതയില്‍ സന്ഗീതമുണ്ടെന്നു പണ്ട് ആരോ പറഞ്ഞതോര്‍മ്മ വന്നു .മേലെ ആകാശത്ത് രാത്രിയോട്‌ വിട പറയാന്‍ മടിക്കുന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍ .ഒരിറ്റു കണ്ണുനീര്‍ മോഹിചിട്ടെന്ന പോലെ അവ ചിമ്മുന്നു .നേരം വെളുക്കാന്‍ ഇനിയും മണിക്കൂറുകള്‍ കഴിയണമെന്ന് തോന്നുന്നു.അവള്‍ വാതിലിനോടു ചേര്‍ന്ന് ഇരുന്നു .രോഷ്നി ഭ്രാന്താശുപത്രിയുടെ മതിലുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ വന്നിട്ട് വര്ഷം കുറെ ആയിരിക്കുന്നു .എത്ര വര്ഷം ആയെന്നു അവള്‍ക്കു തന്നെ ഒരു നിശ്ചയവും ഇല്ല .അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ കൂട്ടലുകള്‍ക്കും കിഴിക്കലുകള്‍ക്കും ഭ്രാന്താശുപത്രിയില്‍ എന്ത് പ്രസക്തി?
ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നോടിയോളിക്കാന്‍ ഭ്രാന്താശുപത്രിയും തന്നെ സഹായിക്കില്ല എന്ന് രോഷ്നിക്കറിയാം.അവിടെ വന്നതില്‍ പിന്നെ അവളുടെ സ്വര്‍ഗ്ഗവും നര്ഗവും എല്ലാം ഈ ആശുപത്രിയാണ് .ഏകാന്തതയുടെ നിമിഷങ്ങളില്‍ അവളെന്നും മനസ് കൊണ്ടൊരു തീര്‍ഥാ ടനതിനു ഒരുങ്ങുമായിരുന്നു .അന്നും അവലോരുങ്ങി .ഓര്‍മകളിലേക്ക് ഒരു തീര്‍ഥടനതിനായി.തുടയ്ക്കും തോറും തിളക്കമേറുന്ന ഓര്‍മകളിലേക്ക്....
ഞാന്‍ എങ്ങനെയാണ് ഭ്രാന്തി ആയതു ?ഭ്രാന്തമായ ചിന്തകലായിരുന്നോ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നത്?എനിക്ക് ഭ്രാന്തില്ലെന്നോരായിരം വട്ടം ഞാനന്ന് പറഞ്ഞതായിരുന്നു .അതാര് കേള്‍ക്കാന്‍ ?ഭ്രാന്തുള്ള എല്ലാവരും പറയുന്നത് അതാണത്രേ .ഒരു കണക്കിന് അത് തന്നെയല്ലേ ഭ്രാന്തിന്റെ ലക്ഷണവും .പറഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ ഞാനൊരു ഭ്രാന്തി മാത്രമല്ല .ചെയ്തത് കൊല കുറ്റമാണ് .ആരിലും അറപ്പുളവാക്കുന്ന കൊല .അതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോളും മൂക്കില്‍ തുളച്ചു കയറുന്നത് ചോരയുടെയും പച്ച മാംസത്തിന്റെയും ഗന്ധം .പലരും പിന്നെ എന്നോട് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് .നിസ്സാരം ഒരു പാട്ട് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ പോലും കണ്ണ് നിറയുന്ന നിനക്കിതു എങ്ങനെ സാധിച്ചു എന്ന് .അവരുടെ ഒകെ മനസ്സില്‍ ഞാനൊരു തെറ്റുകാരി ആയിരിക്കും.പക്ഷെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ ഒരു തെറ്റുകാരിയാവും?ഇഷ്ട്ടപെട്ട പുരുഷനെ കൊന്നത് എങ്ങനെ തെറ്റാവും?
അവനെ എന്റേത് മാത്രമാക്കാന്‍ വേണ്ടിയല്ലേ ഞാനവനെ കൊന്നത്?അവനോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ട് അല്ലെ ഞാനങ്ങനെ ചെയ്തത് ?എന്റെ സ്നേഹം ആര്‍ക്കും മനസിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല .എല്ലാവര്ക്കും ഞാനൊരധിക പെറ്റായിരുന്നു.വെറും കറിവേപ്പില.
ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി മധുരം നുണയുന്നത് അച്ചനില്ലാത്ത സമയത്ത് വീട്ടിലെത്തുന്ന അങ്കിള്‍മാരും അമ്മയില്ലാത്ത സമയത്ത് വീടിലെതുന്ന ആന്റിമാരും തരുന്ന മധുര പലഹാരങ്ങളില്‍ നിന്നുമായിരുന്നു .പിന്നെ പിന്നെ ആ പലഹാരങ്ങള്‍ക്കും കയ്പ്പന് എന്ന് തോന്നി തുടങ്ങി .അകലെയുള്ള സ്കൂള്‍ ബോര്‍ഡിങ്ങില്‍ എന്നെ ചേര്‍ത്തപ്പോള്‍ അമ്മയുടെ മുഖത്ത് കണ്ട്ടഹു ഒരു ഭാരം ഒഴിഞ്ഞതിന്റെ സംതൃപ്തി ആയിരുന്നു.സ്കൂള്‍ ബോര്ടിങ്ങിലെ എന്റെ കിടപ്പ് മുറിയിലെ തലയണകല്‍ക്കെന്നും ഈര്പ്പമായിരുന്നു .ആ ഈര്പ്പമായിരുന്നു എനിക്കെന്നും കൂട്ട് .ഏകാന്തതയുടെ നിമിഷങ്ങള്‍ എനിക്ക് തന്നത് വേദന മാത്രമായിരുന്നു .അച്ഛന്റെ സ്നേഹവും അമ്മയുടെ താരാട്ടും എനിക്ക് വെറും സങ്കല്പ്പങ്ങലായിരുന്നു .അകലെയുള്ള കുന്നിന്‍ ചെരുവിലെ പള്ളി മണികളില്‍ ഞാനൊരു താരാട്ടിന്റെ സംഗീതം കേട്ടുവോ?
ഞാന്‍ വയസ്സറി യിച്ചപ്പോലെങ്കിലും അമ്മ വന്നു എന്നെ കാണുമെന്നു കരുതിയത്‌ എന്റെ തെറ്റ് .വന്നത് അമ്മയുടെ ഒരു കത്ത് ആയിരുന്നു .ക്ലബിലെ ഓണാഘോഷ പരിപാടികളുടെ മുഴുവന്‍ ചുമതല വനിതാ വിംഗ് പ്രേസിടന്റ്റ് ആയ അമ്മക്കായിരുന്നു ,അത് കൊണ്ട് ആണത്രേ വരന്‍ കഴിയാത്തത് .കത്ത് വായിച്ചു തീര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഒട്ടും സങ്കടം തോന്നിയില്ല.സ്വന്തം മകളെക്കാള്‍ നാടിനെയും ഓണത്തെയും സ്നേഹിക്കുന്ന അമ്മയെ കുറിച്ച് അഭിമാനം തോന്നി .
പിന്നെ സ്കൂള്‍ വിദ്യഭ്യാസം കഴിഞ്ഞതോടെ വീട്ടിലേക്കു താമസം മാറ്റി .ആ നിര്‍ദേശം അച്ചന്റെതായിരുന്നു .എന്തൊരു സ്നേഹം?
ഇനി പറയു...ഞാന്‍ സ്നേഹത്തിനായി കൊതിച്ചത് തെറ്റ് ആണോ?മതിയാവോളം സ്നേഹം തരാമെന്നവന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്നെ തന്നെ മറന്നു പോയി,എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ എന്നും ഓടിയെതാറുള്ള രാജകുമാരനെ നേരിട്ട് കണ്ടതിലുള്ള ത്രില്ലില്‍ ആയിരുന്നു ഞാന്‍ .അവന്റെ വെള്ളാരം കണ്ണുകളില്‍ ഞാനൊരു സ്നേഹ സാഗരത്തിന്റെ തിരമാലകള്‍ കണ്ടുവോ?
പിന്നെയെത്ര എത്ര ദിവസങ്ങള്‍ ,സ്നേഹിക്കും തോറും എനിക്ക് കൊതിയെറൂകയായിരുന്നു .കാര്മേഖ തുണ്ടുകളില്‍ ഹൃദയം കൊണ്ട് ഞാന്‍ പ്രണയ കവിതകള്‍ എഴുതി .ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യവതി ഞാനാനെന്നുവരെ തോന്നി പോയ നിമിഷങ്ങള്‍ .ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയും തോറും എന്റെ ഹൃദയം എന്നോടപ്പമില്ലെന്നു ഞാന്‍ മനസിലാക്കുകയായിരുന്നു .സായാഹ്ന ങ്ങളില്‍ അവനെ പിരിയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ മനസിലാക്കി സ്നേഹം ഒരു വേദനയാണ് ഓര്‍ക്കാന്‍ സുഖമുള്ള ഒരു വേദന .
അവനോടപ്പമുള്ള സ്നേഹ സല്ലാപങ്ങല്‍ക്കൊടുവില്‍ വീട്ടില്‍ വൈകി എത്തുന്ന എന്നോട് അച്ഛന് പറയുമായിരുന്നു "ഇത് ഒന്നും നല്ല വീടിലെ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് ചേര്‍ന്നതല്ല.അത് കേള്‍ക്കുംബോലോക്കെ ഉള്ളില്‍ എനിക്ക് ചിരി ആയിരുന്നു .ഒപ്പം അമര്‍ഷവും .നല്ല വീടനത്രേ !നല്ല വീട്.മൂക്ക് മുട്ടെ കുടിച്ചിട്ട് സ്വന്തം ഭാര്യയെ തോഴികുന്ന അച്ഛനത് പറയാന്‍ എന്ത് യോഗ്യത ?കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് വേലക്കാരി വീട്ടുപടിക്കല്‍ ഗര്‍ഭ സത്യഗ്രഹമിരുന്നതും ഒടുവില്‍ നഷ്ട്ടപരിഹാരം കൊടുത്തു ആ പ്രശ്നം ഒതുക്കിതീര്തതുമെല്ലാം അച്ഛന് പെട്ടെന്ന് മറക്കാന്‍ കഴിയുമായിരിക്കും .പക്ഷെ എനിക്ക്...
അടുത്തത് അമ്മയുടെ ഊഴമായിരുന്നു .ആണുങ്ങള്‍ ചെളി കണ്ടാല്‍ ചവിട്ടും വെള്ളം കണ്ടാല്‍ കഴുകും അത് പോലല്ല പെണ്ണുങ്ങള്‍ .നീയൊരു പെണ്ണ് ആണെന്നോര്‍മ്മ വേണം .പ്രകടനത്മകതയുള്ള ചലനങ്ങളോടെ നാഭി ചുഴിയും പാതി അനാവ്രതമായ മാരിട്നഗലും കാണിച്ചു ദിവസം മുഴുവന്‍ ക്ലബ്ബില്‍ കയറി ഇര്നഗുന്ന അമ്മ അതൊന്നോര്തിരുന്നെകില്‍ ...പിന്നെയൊരു വാശി ആയിഉര്ന്നു,പ്രേമത്തിന്റെ പൂര്‍ണതയ്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള വാശി .എന്റെ മനസ് മാത്രമല്ല ശരീരവും ഞാനവനു കൊടുത്തു.ഒരു പിടിച്ചു വാങ്ങല്‍ ആയിരുന്നില്ല അത്.ഒരു സമര്‍പ്പനമായിരുന്നു .ഇഷ്ട്ടപെട്ട പുരുഷനു വേണ്ടിയുള്ള സമര്‍പ്പണം .പിന്നെ വൈകിയെങ്കിലും ഞാന്‍ മനസിലാക്കി .ആ സമര്‍പ്പണത്തിന് വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു അവനെന്നെ സ്നേഹിച്ചതെന്നു .സ്നേഹത്തിനു പുതിയ നിര്‍വചനം ജിവിതം അന്ന് എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു "സ്നേഹം സംഗീതമാണ് .താള പിഴകള്‍ക്ക് മുന്‍പേ നിര്‍തേണ്ടുന്ന സംഗീതം .***********************
എല്ലാവരും എഴുനേറ്റു പോയി കുളിക്കു,ഇന്ന് പുതിയ ഡോക്ടര്‍ പരിശോധിക്കാന്‍ വരുന്ന ദിവസമാണ് .വാര്‍ടന്റെ പരുക്കന്‍ ശബ്ദമാണ് റോഷ്നിയെ ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തിയത് .നേരം വെളുത്തു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .കുളി കഴിഞ്ഞു മുറിയിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ അവള്‍ കണ്ടത് പുതിയ ഡോക്ടര്‍ രോഗികളെ സ്നേഹ പൂര്‍വ്വം പരിശോധിക്കുന്നതായിരുന്നു .ഡോക്ടറുടെ മുഖം കണ്ടവള്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടി .അവള്‍ അറിയാതെ ചോദിച്ചു പോയി "അപ്പോള്‍ അന്ന് ഒരു ഡിസംബറിന്റെ തണുത്ത രാത്രിയില്‍ എന്റെ കയ്യില്‍ പുരണ്ട രക്തകറകള്‍ ആരുടെതായിരുന്നു ?
Monday, January 30, 2012
കളങ്കിതം (ചെറുകഥ -രാഹുല്‍ ഹമ്പിള്‍ സനല്‍ )
നഗര മധ്യത്തിലൂടെ ഇന്നോവ ചീറി പായുമ്പോള്‍ അങ്കിത അതിനുള്ളിലിരുന്നു വീര്‍പ്പു മുട്ടുകയായിരുന്നു .അല്‍പ്പം മുന്‍പ് കഴുത്തില്‍ വീണ താലി മാലയിലൂടെ അവള്‍ വിരലോടിച്ചു .റോസാപ്പൂ കൊണ്ടുള്ള ഭാരമേറിയ ഹാരം അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടാകിയെങ്കിലും അവള്‍ അത് ഊരി മാറ്റിയില്ല .അവള്‍ അടുത്തിരുന്ന സതീഷ്‌ ന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി .അവന്റെ അവസ്ഥയും ഇത് തന്നെയാണ് എങ്കിലും അവന്റെ മുഖത്തെ അസ്വസ്ഥതയുടെ കാരണം രോസ്സാപ്പൂ മാല ആണെന്ന് തോന്നിയില്ല ."ഇനി എത്ര ദൂരം ഉണ്ട് ?"
അവള്‍ അവനോടു ചോദിച്ചു "മൂന്ന് മണിക്കൂര്‍ കൂടെ "അവന്‍ പറഞ്ഞു .
കുഞ്ഞു നാളു മുതലേ അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ പലതവണ കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു ഇത് പോലൊരു യാത്ര .പട്ടു സാരി ചുറ്റി നിറയെ അഭാരങ്ങലനിഞ്ഞു ,അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കാല്‍ തൊട്ടു വന്ദിച്ചു ,യാത്ര ചോദിക്കുമ്പോള്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു ,കാറില്‍ കയറി ബന്ധു മിത്രാദികളെ കൈ വീശി കാണിച്ചു,ഈറന്‍ കണ്ണുകള്‍ സാരി തലപ്പ്‌ കൊണ്ട് തുടച്ചു ഒരു സ്വപ്ന സാക്ഷകാരത്തിന്റെ നിര്‍വൃതി യോടെയൊരു യാത്ര .പക്ഷെ ഇന്ന് കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നത് സ്വപ്ന സാക്ഷകര്തിന്റെ നിര്‍വൃതി കൊണ്ടല്ല എന്നറിയാം .എപ്പോഴാണ് സ്വപ്ന യാത്രയിലെ എന്റെ വസ്ത്രത്തിന് രൂപ മാറ്റം വന്നത് ?എപ്പോഴാണ് പട്ടു സാരിക്ക് പകരം മാലാഖയുടെ വസ്ത്രം ഞാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടത്?"അങ്കിതയുടെ മനസില്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ അലയടിച്ചു .
കാര്‍ പിന്നെയും ചീറി പാഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു .വഴിവക്കിലെതോ പള്ളിയിലെ പടവുകള്‍ ഓരോന്ന് കയറുമ്പോഴുംകൂടുതല്‍ അടുക്കുന്ന യുവ മിഥുനങ്ങളെ അവള്‍ കണ്ടു.നാളെയുടെ ഒത്തുചേരലിന് വേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രം ആയിരിക്കാം അവരുടെ മനസില്‍ ഇപ്പോള്‍ .അല്ലെങ്കില്‍ കുറച്ചു നേരം സ്വസ്ഥമായി സംസാരിച്ചിരിക്കാന്‍ ഒരിടം .
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് ഇതുപോലൊരു യാത്രയില്‍ ആയിരുന്നു എന്റെ ഹൃദയം അവനു കൈമാറിയത് .വിവേക് ആന്റണി ...അന്ന് അവനോടൊപ്പം മെഴുക്തിരി കത്തിച്ചു ക്രൂശിത രൂപത്തിന് മുന്നില്‍ കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു പ്രാര്‍ഥിചപ്പോളൊന്നും ആദ്യമായി പള്ളിയില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നതിന്റെ അപരിചിതത്വം തോന്നിയിരുന്നില്ല .
സമൂഹം കെട്ടി പൊക്കിയ വേലിക്കെടിനുള്ളില്‍ നിസ്സഹായ ആയി ഒരു പിന്തിരിപ്പന്‍ ആദര്‍ശത്തിന്റെ ബലിയാടായി നിന്റെ വേര്‍പാട്‌ ഏറ്റു വങ്ങേണ്ടി വന്നതിന്റെ കുറ്റ ബോധം എന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നുകയാണ് ...ഒന്ന് പൊട്ടിതെറിക്കമായിരുന്നില്ലേ നിനക്ക്?
മുഖത്തേക്ക് കാര്‍ക്കിച്ചു തുപ്പി. ചെകിടത്ത് ആഞ്ഞുഒരടി ...അത് ഞാന്‍ ഒരുപാടു ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു .അവിടെയും ഞാന്‍ തോറ്റു പോയി .എല്ലാം കേട്ടിട്ടും നിര്‍വികാരമായി നീ തന്ന പുഞ്ചിരി എന്നെ ഇന്നും വേട്ടയാടുകയാണ് .
നമ്മളെ അകറ്റിയത് മതം ആണ് എന്ന് നിന്നോട് പറയേണ്ടി വന്ന കള്ളം നീ മനസിലാകിയതിന്റെ പ്രതികരണം ആയിരുന്നു ആ പുഞ്ചിരി എന്ന് ഞാന്‍ മനസിലാക്കുന്നു .അതല്ലാതെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ പറയണമായിരുന്നു ?അച്ഛന് പറഞ്ഞ അതേ വാക്കുകള്‍ ആവര്‍ത്തിക്കണം എന്ന് ആണോ നീ ആഗ്രഹിച്ചത്?പുതുമനക്കല്‍ രാഘവ മേനോന്റെ മകള്‍ക്ക് അച്ചന്റെ അത്രയും മനകട്ടി ഇല്ലാതെ പോയി ...അവസാനമയി നീ യാത്ര പറഞ്ഞു പോയപ്പോള്‍ അച്ചന്റെ വാക്കുകള്‍ എന്നെ കുത്തി നോവിക്കുകയായിരുന്നു "അവന്‍ ഒരു സത്യക്രിസ്ത്യാനി ആയിരുനെകില്‍ പിന്നെയും പോട്ടെ എന്ന് വെക്കാമായിരുന്നു "...
"വിവേക് ..,ലോകത്തിന്റെ ഏതോ ഒരു കോണില്‍ നിന്നുള്ള നിന്റെ ശാപം ഈ ജന്മം മുഴുവനും ഞാന്‍ അനുഭവിച്ചു തീര്‍ക്കുകയാണെന്നു ഒന്ന് സമാധാനിച്ചോട്ടെ ."
വേഗത്തിലായിരുന്ന കാര്‍ ചെക്ക്‌ പോസ്റ്റിനു അടുത്തായി പെട്ടെന്ന് സ്ലോ ചെയ്തു .ഇത് നാലാമത്തെ ചെക്കിംഗ് ആണ് ,വിവാഹ വണ്ടി ആണെന്ന് കണ്ട്ടതോടെ പോലീസ് വാഹനം വേഗം കടന്നു പോകാന്‍ കൈ കാണിച്ചു . മൂന്ന് മണികൂര്‍ പിന്നിട്ട കാര്യം അങ്കിത അപ്പോള്‍ ആണ് ഓര്‍ത്തത്‌ .
കാര്‍ വേഗം ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു വീടിനുള്ളിലേക്ക് പോയി.വണ്ടിയില്‍ നിന്ന് അങ്കിതയും സതീഷും പുറത്തിറങ്ങി .ഹാരവും ആഭരണങ്ങളും എല്ലാം ഊരി സതീഷിനെ എല്പ്പികുമ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു
"സതീഷ്‌ ,താല്‍പ്പര്യം ഉണ്ടായിട്ടു അല്ല ,ഇതല്ലാതെ വേറെ നിവൃത്തി ..."
"ങ്ങാ...മതി മതി,"അവന്‍ അവളെ മുഴുവന്‍ പറയാന്‍ അനുവദിച്ചില്ല .കാറിനുള്ളില്‍ നിന്ന് ഒരു ബാഗ്‌ അയാള്‍ പുറത്തെടുത്തു ,അതില്‍ നിന്ന് നോട്ടു കെട്ടുകള്‍ അവള്‍ക് കൈ മാറി ...അവള്‍ ആ നോട്ടു കെട്ടുകള്‍ എണ്ണി നോക്കുമ്പോള്‍ അവന്‍ കാറിനുള്ളില്‍ നിന്നും സ്പിരിറ്റ്‌ നിറച്ച കന്നാസുകള്‍ വീടിനുള്ളിലേക്ക് മാറ്റാന്‍ ഉള്ള തിരക്കില്‍ ആയിരുന്നു .
Subscribe to:
Posts (Atom)